Mamy dwie nowocześnie wyposażone sale operacyjne, w których przeprowadzamy ponad 1500 operacji rocznie.
W jednej z sal przeprowadzamy operacje ropomacicza, zabiegi usuwania guzów nowotworowych.
W drugiej sali, wyposażonej w specjalistyczne sprzęty, wykonywane są zabiegi kostne i na otwartej klatce piersiowej, które wymagają bezwzględnej sterylności.
Każda operacja odbywa się przy pełnym monitoringu pacjenta, gdzie podłączony on jest do takich urządzeń jak kardiomonitory i pulsoxymetry, które na bieżąco informują anestezjologa o stanie pacjenta.
KAMICA PĘCHERZA MOCZOWEGO
Jedno z najczęściej spotykanych schorzeń psów i kotów. Dotyka zarówno samce jak i samice z reguły w średnim i późnym wieku. Etiologia powstawania kamieni zależy od wielu czynników. Należą do nich zaburzenia przemiany metabolizmu oraz zakażenia dróg moczowych. Czynnikiem dodatkowym jest niskie lub wysokie PH moczu. Do najczęstszych należą kamienie fosforanowe i moczanowe.
Kamienie moczanowe występują głównie u dalmatyńczyków. Są one dość trudne do zdiagnozowania, gdyż na RTG są prawie niewidoczne. Z racji budowy anatomicznej układu moczowego samce częściej trafiają do lekarza z tą przypadłością, gdyż mają wąską cewkę moczową. Czasami niewielkich rozmiarów kamień może doprowadzić u nich do całkowitej niedrożności, gdy utkwi on w naturalnym przewężeniu cewki tuż przed kością prącia.
U kotów kamienie moczowe występują w formie piasku, który razem z śluzem oraz krwią tworzy niedrożność. Pierwszymi zauważalnymi objawami, dla właściciela zwierzęcia, przy zatkaniu cewki moczowej są częste próby napinania się zwierzęcia do oddania moczu, ale mocz wydobywa się tylko kroplami, często z krwią, lub nie wydala się wcale. Omacując powłoki brzuszne wyczuwa się powiększony pęcherz. Stan zwierzęcia pogarsza się z godziny na godzinę, ponieważ dochodzi do silnego zatrucia organizmu mocznikiem. Schorzenie nie leczone, prowadzi w krótkim czasie do śmierci.
Leczenie należy rozpocząć od zdjęcia RTG, które jest niezbędne przy wyborze metody postępowania chirurgicznego. W przypadkach gdy stwierdzimy na zdjęciu tylko pojedyncze kamienie w cewce tuż przed kością prącia, oraz niewielkich rozmiarów w pęcherzu moczowym, wykonujemy nacięcie cewki przedmosznowe, tuż przed kością prącia. Spodziewając się nawrotów choroby, należy cewkę wyszyć na zewnątrz skóry.
W każdym innym przypadku należy po otwarciu jamy brzusznej usunąć kamienie z pęcherza moczowego poprzez jego nacięcie. Niekiedy gdy nie udaje się usunąć wszystkich kamieni z dróg moczowych, wykonujemy jednocześnie obydwa zabiegi operacyjne.
U kotów, które trafiają do lekarza przeważnie w bardzo złym stanie ogólnym, należy przede wszystkim doprowadzić do udrożnienia cewki moczowej, oraz wypłukania pęcherza. Leczeniem farmakologicznym poprawiamy stan ogólny zwierzęcia i dopiero wtedy możemy przystąpić do zabiegu.
W każdym przypadku schorzenia, kamienie należy zbadać w laboratorium, co nam pozwoli na ustalenie optymalnej diety zapobiegającej nawrotom choroby.
CIAŁA OBCE W PRZEWODZIE POKARMOWYM
Jedno z najczęstszych przypadków chirurgicznych małych zwierząt. Spotyka się je zarówno w jamie ustnej, rzadko w przełyku, ale najczęściej trafiają do nas przypadki z ciałami obcymi w żołądku i jelitach.
Największą grupą są tu szczenięta które wszystko muszą brać do „dzioba”. Z ras najczęściej trafiających na stół operacyjny z tego powodu są dobermany. Podczas zabawy przedmiotami, przez przypadek połykają przedmioty nie nadające się do spożycia.
Do tej grupy należy zaliczyć kamienie, małe piłki, duże kawałki kości, szmaty, oraz sznurki.
Miewaliśmy także igły z nitką (głównie koty) i wszelkiego rodzaju gumowe zabawki. Rekordzista miał w żołądku i jelitach 13 kamieni (każdy większy od kurzego jaja). Bywają też takie zwierzęta, które z tego powodu operowane były u nas wielokrotnie, w rożnych przedziałach czasowych.
W zależności od umiejscowienia ciała obcego wyróżniamy różne objawy choroby. Gdy znajduje się ono w jamie ustnej zwierzę nerwowo próbuje łapą usunąć drażniące je ciało obce. Gdy znajduje się w przełyku objawami są silne ślinienie, brak pobierania pokarmu i ostre odruchy wymiotne.
Ciekawie zachowują się przedmioty umiejscowione w żołądku. Gdy zwierzę jest najedzone, może nie wykazywać żadnych objawów niepokojących właściciela. W sytuacjach gdy żołądek jest pusty , występują odruchy wymiotne. Dopiero gdy dany przedmiot przedostanie się do jelit , występują silne objawy niedrożności, takie jak ostre wymioty, posmutnienie, silne objawy bólowe okolicy brzucha (grzbiet pacjenta ostro wygięty, niechęć do poruszania się).
Zbite masy kałowe mogą także doprowadzić do zatkania jelit (koprostaza) , w sytuacjach gdy przesadzimy z kośćmi a jednocześnie zwierzę karmione jest suchą karmą.
Sznurki są tutaj najbardziej groźne ,ponieważ mogą doprowadzić do „nanizania” jelit. Długo przebywające ciało obce w jelitach a także w przełyku powoduje odleżyny a następnie martwicę, co w konsekwencji doprowadza do perforacji ściany przewodu pokarmowego i śmierci zwierzęcia.
W zależności od miejsca i wielkości ciała obcego stosujemy rożne metody leczenia. Niewielkie przedmioty takie jak igły i gwoździe znajdujące się w żołądku lub dwunastnicy można próbować usunąć endoskopowo. Większe przedmioty i te które znajdują się w dalszych odcinkach można usunąć tylko chirurgicznie. W sytuacji gdy doszło już do martwicy ściany jelita, należy zmienioną część usunąć a następnie zespolić zdrowe części. Po operacji zwierzę nie może pobierać pokarmów przez minimum 3 dni. Odżywianie odbywa się tylko poprzez podawanie kroplówek dożylnych.
PRZEPUKLINA PRZEPONY MIEDNICY I UCHYŁEK PROSTNICY
Schorzenie polega na przedostaniu się trzewi pod skórę wskutek pęknięcia przepony miednicy. Przepuklina przepony miednicy w zależności od umiejscowienia nazywana jest kroczową lub okołoodbytową.
Choroba dotyka przede wszystkim samców w średnim i podeszłym wieku. Przyczyną mogą tu być osłabienie mięśniówki, częste zaparcia w skutek niewłaściwego żywienia, oraz przerost prostaty. Zwierzę wykazuje objawy bólowe podczas oddawania kału, a w przypadkach gdy do worka przepuklinowego dostanie się pęcherz moczowy brak oddawania moczu oraz kału poprzez uciśnięcie wypełnionego pęcherza na prostnicę. W okolicy odbytu widoczne jest uwypuklenie, szczególnie po posiłkach.
Leczenie przepukliny przepony miednicy polega na operacyjnym zszyciu wrót przepukliny, po uprzednim odprowadzeniu zawartości przepukliny. Niejednokrotnie, gdy wrota przepukliny są wyjątkowo duże można użyć specjalnych siatek do przepuklin. W przypadku powiększonego gruczołu krokowego ( prostata), wskazane jest także wykastrowanie zwierzęcia, ograniczając w ten sposób wpływ męskich hormonów na gruczoł krokowy.
W sytuacji gdy zawartością przepukliny jest pęcherz moczowy, zabieg operacyjny należy przeprowadzić bezzwłocznie ! Przed zabiegiem operacyjnym należy pacjenta przez trzy dni karmić dietą tylko płynną.
Uchyłek prostnicy powstaje wskutek pęknięcia mięśniówki jelita prostego. Przyczyny są podobne jak w przypadku przepukliny kroczowej (przerost prostaty, częste zaparcia).
Kał zamiast wydostawać się na zewnątrz, gromadzi się w rozdętym jelicie prostym, doprowadzając do przepukliny kroczowej. Dlatego też najczęściej obydwa te schorzenia występują jednocześnie.
Leczeniem doraźnym jest wybieranie zalegającego kału i płynna dieta, ale najlepszym wyjściem jest leczenie operacyjne, polegające na „zfastrygowaniu” rozerwanego odcinka jelita, zszyciu występującej przy tej przypadłości przepukliny, oraz wykastrowaniu zwierzęcia. Celem kastracji jest jak wspomnieliśmy wcześniej, jej wpływ na zmniejszenie prostaty.
Okolica zabiegu nie sprzyja utrzymaniu w czystości i jałowości rany pooperacyjnej. Gojenie rany w tym przypadku może się wydłużyć do około miesiąca.
Już nawet najmniejsze zmiany „w tej okolicy” zauważone przez właściciela zwierzęcia nie mogą być bagatelizowane i powinny być konsultowane z lekarzem weterynarii, ponieważ zwłoka pociąga za sobą stratę czasu owocującego pogłębieniem i zaostrzeniem procesu chorobotwórczego.
